Πικραμένη μου γενιά

ΕMI  Αθήνα, 18/ 02/ 1981
 Γιάννη Ρίτσου – Μάριου Τόκα

"Πικραμένη μου γενιά"

Με τον  Λάκη Χαλκιά, στην πιο θεαματική στιγμή της καριέρας του....

Τα στοιχεία που χαρακτήριζαν πάντα κάθε καινούργια δουλειά του Λάκη Χαλκιά, ήταν η συνεχής προσπάθειά του για ανανέωση, η συνέπεια του στο χώρο της ποιοτικής δημιουργίας και ο σεβασμός του για το κοινό.

        Αυτά ακριβώς τα στοιχεία, βρίσκουμε και στον καινούργιο δίσκο του Λάκη Χαλκιά ¨ΠΙΚΡΑΜΕΝΗ ΜΟΥ ΓΕΝΙΑ¨ που – βασισμένη σε ανέκδοτα λαϊκά ποιήματα του μεγάλου Γιάννη Ρίτσου και μελοποιημένα από το νεαρό Κύπριο συνθέτη Μάριο Τόκα αποτελούν μια πολύτιμη συνεισφορά, στο έντεχνο λαϊκό μας τραγούδι.

        Γραμμένα ανάμεσα στο 1928 και το 1929 (Εκτός από τον ¨Ελληνικό Λαό¨ η ¨ο Λαός¨ που γράφτηκε το 1950), τα ποιήματα της ¨Πικραμένης γενιάς¨, δείχνουν έντονα τη μεγαλοσύνη και την διαχρονικότητα της σκέψης του ποιητή, και συμπυκνώνουν όλο τον πόνο και την αγάπη που μας γεμίζει αυτή η γη, καθώς τη διεκδικούμε καθημερινά από τους εχθρούς της, και που – ταυτόχρονα είναι ¨ο έρωτας και ο σταυρός μας¨.

       Τραγούδια απλά κι ανθρώπινα, που ξεχειλίζουν από αλήθεια, ομορφιά κι αγάπη, εκφράζοντας τα καθημερινά προβλήματα του λαού μας – προβλήματα που δεν αλλάζουν εδώ και 50 χρόνια – τα τραγούδια της ¨Πικραμένης γενιάς¨ δεν παύουν να αντιπροσωπεύουν αναμφίβολα, όχι μόνο τους πόθους και τις ωδίνες της εποχής τους, αλλά ιδιαίτερα της σημερινής γενιάς.

       Η μουσική, που έγραψε ο Μάριος Τόκας πάνω στα ποιήματα της ¨Πικραμένης γενιάς¨ του Γιάννη Ρίτσου (που, ας σημειωθεί απαγγέλει και ο ίδιος τον ¨Ελληνικό Λαό και τον συνοδεύει αυτοσχεδιάζοντας με το κλαρίνο του, ο μεγάλος μας μουσικός Τάσος Χαλκιάς¨) κλείνει μέσα της μια σειρά από μουσικά ρεύματα  που – περασμένα μέσα από το λαϊκό μας τραγούδι – έχουν γίνει ¨βίωμα¨ σε όλους μας. 
      Αυτά ακριβώς τα στοιχεία προσπάθησε να σμίξει ο συνθέτης, με ήχους  της Λαϊκής μας μουσικής και της κυπριακής δημοτικής μουσικής, χρησιμοποιώντας  ταυτόχρονα γνήσια λαϊκά όργανα, με την ενορχηστρωτική  βοήθεια του Χρήστου Χαλκιά.

       ΠΟΛΥΕΔΡΙΚΗ ερμηνευτική προσωπικότητα, με σπάνιο μέταλλο και πλούσια εκφραστική γκάμμα, που σέρνει μαζί της καταβολές αιώνων, ο Λάκης Χαλκιάς, πραγματικά ¨ξαφνιάζει¨ με την ερμηνεία των τραγουδιών της ¨Πικραμένης γενιάς¨.
Αποδεικνύεται πραγματικά μοναδικός και συχνά πρωτότυπος, αλλιώτικος...       
       Τραγουδά απλά, λιτά και ζεστά, δημιουργώντας με την σημερινή του ωριμότητα, ένα εκπληκτικό σύνολο... 
       Για μια ακόμα φορά η ΕΜΙΑΛ, είναι περήφανη, για την ¨Πικραμένη γενιά¨ δεν είναι μια σειρά από απλά και ¨εύληπτα¨ τραγούδια, αλλά ένα ολοκληρωμένο έργο, με υψηλούς στόχους. 

Γιάννης Ρίτσος, Ο Λαός

Τούτος ο λαός, αφέντη μου, δεν ξέρει πολλά λόγια, 
σωπαίνει, ακούει, κι όσα του λες τα δένει κομπολόγια.

Και κάποιο βράδυ - πες σαν χτες - υψώνει το κεφάλι

κι αστράφτουνε τα μάτια του κι αστράφτει ο νους του πάλι.

Κι όπως περνάν κι όπως βροντάν, μαδάει ο αγέρας ρόδα

κι από τη λάσπη ξεκολλά της Ιστορίας η ρόδα.

Και τούτο το περήφανο, τ' άμετρο ψυχομέτρι,

μόνη σημαία το φως κρατεί, μόνο σπαθί το αλέτρι.

Κι από τους τάφους ξεκινάν όλοι οι νεκροί του Αγώνα

και μπαίνουν πάλι στη σειρά με σιδερένιο γόνα.

Και φέγγουνε τα μάτια τους σ' όλο το μέγα βάθος

σάμπως Ανάστασης κεριά μετά από τ' Άγιο Πάθος.

Νάτος, περνάει ο αδούλωτος στρατός της δικαιοσύνης

και πάει να σπείρει όλη τη γης με στάρι κι άστρα ειρήνης.

Κι ως πάνω τους η Λευτεριά πάλλοντας ανατέλλει

φουσκώνει η άκρατη καρδιά του ανθρώπου σαν καρβέλι.