ΑΥΓΗ - Ο Ποιητής του Κλαρίνου

Φέτος συμπληρώθηκαν 105 χρόνια από τη γέννηση του Τάσου Χαλκιά και 27 χρόνια από τον θάνατό του. Γεννήθηκε το 1914 στο χωριό Γρανιτσοπούλα των Ιωαννίνων και πέθανε το 1992, 78 χρόνων. Σπουδαίος κλαρινίστας, σφράγισε τη δημοτική μουσική μας, όχι μόνο την παραδοσιακή μουσική της Ηπείρου, αλλά ολόκληρης της Ελλάδας. Κόσμημα και πλούτος. Μεγάλος δημιουργός και μουσικός, άφησε τεράστιο αποτύπωμα με την τέχνη του στην πολιτιστική κληρονομιά του λαού μας.

Την περασμένη Τρίτη, στο χωριό που γεννήθηκε, Ηπειρώτες που ζουν στην Ήπειρο, στην Ευρώπη, στις ΗΠΑ και στην Αυστραλία έζησαν μια όμορφη βραδιά αφιερωμένη στον Τάσο Χαλκιά. Η εκδήλωση διοργανώθηκε από τον Δήμο Ζίτσας με πρωτοβουλία του τραγουδιστή Σάββα Σιάτρα και της αντιδημάρχου Γιάννας Γεωργούλη. Στην εκδήλωση μίλησαν ο δήμαρχος Ζίτσας Μιχάλης Πλιάκος, ο μουσικός και τραγουδιστής Λάκης Χαλκιάς, γιος του αξέχαστου μπαρμπα - Τάσου, και χαιρετισμό απηύθυναν η αντιδήμαρχος Γ. Γεωργούλη, ο πρόεδρος της κοινότητας Δ. Πανούλης, ο τραγουδιστής Σ. Σιάτρας και ο Δ. Βάρνας, εκπρόσωπος της Πανηπειρωτικής Αδελφότητας Μελβούρνης.

Κεντρική ομιλήτρια ήταν η δημοσιογράφος - συγγραφέας Άννα Στεργίου, που έχει γράψει τη βιογραφία «Τάσος Χαλκιάς: Το φύσημα του Θεού» (εκδ. Μιχ. Σιδέρη), η οποία επικεντρώθηκε στη ζωή και την τέχνη του κορυφαίου κλαρινίστα. «Συζητάμε σήμερα για τον Τάσο Χαλκιά όχι γιατί είναι κάτι μακρινό, αλλά γιατί είναι ένα πανανθρώπινο σύμβολο» ανέφερε και σημείωσε πως «η μουσική του είναι ένα κομμάτι μνήμης, ένα αόρατο νήμα που συνδέει τους απόδημους Ηπειρώτες με τον τόπο τους, τους οικείους νεκρούς με τους ζωντανούς...».

«Όταν παίζω κλαρίνο, παίζω με την καρδιά μου και ονειρεύομαι, και είναι στιγμές που επηρεάζομαι από την ατμόσφαιρα και από τον κόσμο που με ακούει, και τότε τα δάχτυλά μου πάνω στο όργανο κινούνται μόνα τους και εντολές δίνει η ψυχή μου κι εγώ βρίσκομαι σε έναν κόσμο που δεν μπορώ να εξηγήσω, είναι μαγική στιγμή. Ε, τότε συγκινούμαι κι εγώ και κλαίω μέσα μου...» είχε αναφέρει ο ίδιος. Ο Τάσος Χαλκιάς απευθυνόταν, όπως ανέφερε και ο Λάκης Χαλκιάς, στους ανήσυχους και σκεπτόμενους ανθρώπους. Στους νέους που θέλουν να εκφραστούν και να επικοινωνήσουν και έχουν συνειδητοποιήσει ότι η ελληνική δημοτική μουσική δεν είναι μόνο σημαντική γιατί έρχεται από τα βάθη των αιώνων, αλλά γιατί είναι ένας ζωντανός οργανισμός, που καθοδηγεί, εμπνέει και μας δίνει αισθήσεις μοναδικές.