Φωτογραφίες: NDP Photo Agency

ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ      

 Του Σταμάτη Νικηταρά

 

Την Παρασκευή 30 Νοεμβρίου και το Σάββατο 1 Δεκεμβρίου στις 21:30 ο Λάκης Χαλκιάς και οι συνεργάτες του θα πραγματοποιήσουν στον ΙΑΝΟ δυο βραδιές "σχετικό άρθρο"  γεμάτες μουσικές εικόνες όλων των εποχών του περασμένου αιώνα, που ο ίδιος έζησε και τραγούδησε. Ένα μουσικό οδοιπορικό του Ελληνισμού ενός αιώνα… Ένα μουσικό ταξίδι, που ο Έλληνας γνωρίζει πολύ καλά από την αρχαία εποχή, αφού η «ξενιτιά» και η «προσφυγιά» αποτελούν κεντρικό φαινόμενο στη ζωή του.

 

Με αυτή την αφορμή, ο Λάκης Χαλκιάς κάνει μια αναδρομή στην καριέρα του.

 

Μισός αιώνας καριέρας και η φωνή σας έχει τραγουδήσει τους μεγαλύτερους ποιητές και τους μεγαλύτερους συνθέτες. Πολιτικό - κοινωνικό τραγούδι, λαϊκό, ρεμπέτικο και δημοτικό. Ποια η αξία του καθενός και πώς συμβιβάζονται;

Για την ακρίβεια 58 χρόνια τα δικά μου και με αυτά που κουβαλάω από την οικογένεια μου 176 μέχρι σήμερα! Γόνος της μεγαλύτερης μουσικής οικογένειας στην Ελλάδα, με συνεχή προσφορά και δράση όλα αυτά τα χρόνια, αυτό που έχω διδαχτεί από τους δικούς μου και τις συνεργασίες, που ευτύχησα να έχω με όλους αυτούς τους μεγάλους και καταξιωμένους καλλιτέχνες και πνευματικούς ανθρώπους είναι, ότι όταν το τραγούδι εκφράζει τα πραγματικά προβλήματα, τα πάθη, τις χαρές και τις λύπες, τους αγώνες, κι όλες τις εκφάνσεις της ζωής ενός λαού, τότε έχει την ανάλογη αξία και γίνεται διαχρονικό. Σε όλα αυτά τα χρόνια που ασκώ αυτό το επάγγελμα, θεωρώ ότι εκτός από το ρεμπέτικο που το πρόλαβα για λίγο, όλα τα άλλα είδη, τα έχω ζήσει μέσα από όλες τις καταστάσεις και τις ανάγκες που δημιουργήθηκαν, είτε καλές, είτε κακές ήταν. Για μένα που πέρασα από όλες αυτές τις σχολές και την εξέλιξη του τραγουδιού, ήταν ένα συνεχές σχολείο που ακόμα θεωρώ ότι δεν έχω δώσει τις εξετάσεις μου, γιατί αυτές έρχονται στο τέλος σαν παρακαταθήκη της καριέρας του καθενός μας. 

 

Η φωνή σας συνεχίζει να συντροφεύει επετείους όπως του Πολυτεχνείου, πορείες, απεργίες και κάθε είδους λαϊκή κινητοποίηση. Μέσα από τα τραγούδια σας διατρέχουμε την ιστορία της χώρας. Παράδοση, πολιτικοί αγώνες, μετανάστευση, προσφυγιά. Πώς βιώσατε την κάθε εποχή και με ποιο κριτήριο επιλέξατε αυτή την πορεία; Θα την αλλάζατε;

Είχα την τύχη να ζήσω και να μαθητεύσω κοντά στο συγκρότημα της οικογένειας των Χαλκιάδων. Κοντά σ’ αυτούς μεταλαμπάδευσα το γνήσιο δημοτικό μας τραγούδι στην πραγματική του διάσταση, όπως και την τεράστια και αξεπέραστη παρακαταθήκη του λαού μας, τη δημοτική μας ποίηση. Αυτά τα στοιχεία ήταν που με έκαναν να αγαπήσω τη δουλειά μου, τη χώρα μου το λαό μου και γενικά όλο τον κόσμο. Οι συνεργασίες μου με τους κορυφαίους λαϊκούς τροβαδούρους, η ξενιτιά μου τέσσερα χρόνια στην Αμερική, με έμαθαν τελικά να συγκρίνω το μεγαλείο της ελληνικής μουσικής γενικά, αλλά και να ακούσω μεγάλους ξένους καλλιτέχνες της εποχής εκείνης που μου άνοιξαν ακόμα πιο πολύ τους μουσικούς μου ορίζοντες ώστε όταν γύρισα στην Ελλάδα γνώριζα τι θα ήθελα να εκφράσω μέσα από την τέχνη μου. Το 1971, γύρισα σε μια πολυτάραχη αλλά πολύ δημιουργική εποχή και μετά την συνεργασία μου με τον ξεχωριστό και μεγάλο συνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλο ευτύχισα να τραγουδήσω τραγούδια, που σημάδεψαν εμένα και την στάση μου στα χρόνια που πέρασαν.

 

«Μνήμες της ξενιτιάς και της προσφυγιάς»

 Ο τίτλος αυτός της παράστασης που θα παρουσιάσετε στον φιλόξενο μουσικό χώρο του ΙΑΝΟΥ πώς προέκυψε;

Από τα δέκα μου χρόνια που έφυγα από τα Γιάννενα και ήρθα στην Αθήνα και εγκαταστάθηκα, για να βρούμε μια καλύτερη ζωή, ήδη ήμουνα ένας εσωτερικός μετανάστης. Όταν απολύθηκα από το στρατό μετά από ένα χρόνο έφυγα κι εγώ όπως τόσοι και τόσοι συνέλληνες το 1967, στον Καναδά και μετά στην Αμερική δουλεύοντας ως μουσικός - τραγουδιστής, σε διάφορα Ελληνικά κέντρα διασκεδάσεως για τέσσερα χρόνια, ζώντας από κοντά τον καθημερινό αγώνα και την αγωνία των ξενιτεμένων μας να καλυτερέψουν την ζωή τους και να κάνουν με λίγα λόγια την τύχη τους. Όταν γύρισα στην Ελλάδα το 1971-72, συνάντησα τον συνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλο ένα βράδυ στη μπουάτ «ΚΥΤΤΑΡΟ», όπου με τον Σαββόπουλο, συνεργάζονταν ο πατέρας μου Τάσος Χαλκιάς συνοδεύοντας με το κλαρίνο του τη Δόμνα Σαμίου, και μετά έπαιζε και μερικά σόλα δικά του. 

 

Η συνεργασία μου με τον συνθέτη ξεκίνησε με ένα τραγούδι από το έργο: «Στρατής Θαλασσινός ανάμεσα στους αγάπανθους» του Γιώργου Σεφέρη, και το θαυμάσιο ποίημα «Ο γυρισμός του ξενιτεμένου» και μετά από ένα χρόνο ο Μαρκόπουλος μου ετοίμασε το έργο «Μετανάστες», σε στίχους του μόλις λίγων ημερών εκλιπόντος και αξέχαστου Γιώργου Σκούρτη. Μέσα σε αυτά τα τραγούδια γύρισαν στο μυαλό μου όλα αυτά που είχα γνωρίσει με την δική μου ξενιτιά, και ύμνησα τους αγώνες, τους πόθους, τη νοσταλγία, την αγάπη των ξενιτεμένων μας και την ατέλειωτη προσμονή για την ώρα της επιστροφής τους στην Ελλάδα. Έβγαλα ασυναίσθητα όλες εκείνες τις καταστάσεις που βίωσα τα τέσσερα αυτά χρόνια της αναγκαστικής ξενιτιάς μου γιατί κι εγώ έφυγα επειδή για κάμποσο καιρό, ήμουνα οργανωμένος στους Λαμπράκηδες και η φυγή μου τον Σεπτέμβριο του 1967 ήταν απαραίτητη γιατί άρχισαν να με ψάχνουν.

 

Την ξενιτιά την έχει ζήσει το μεγαλύτερο μέρος του Ελληνισμού, και ένιωσα την ανάγκη με τους καιρούς που ζούμε, όπου ο Έλληνας για άλλη μια φορά αναζητάει την τύχη στα ξένα, να μιλήσω με τα τραγούδια που τραγούδησα, αλλά και τα τραγούδια που έχουν γράψει και οι άλλοι μεγάλοι μας δημιουργοί στην κάθε εποχή που έζησαν και όπως τους αναφέρω στο πρόγραμμα. Γιατί πιστεύω ότι όλοι μας με αυτό το υλικό της ξενιτιάς και της προσφυγιάς που τα ζήσαμε και εξακολουθούμε να τα ζούμε στο πετσί μας παίρνουμε δύναμη και θάρρος για να αντιμετωπίσουμε τη σκληρή πραγματικότητα που βιώνουμε μέσα από την καθημερινότητα μας, αυτά τα δύσκολα χρόνια της οικονομικής κρίσης, και τους διπλανούς λαούς που γενοκτονούνται και να ξεριζώνονται από τον τόπο τους, για να γλυτώσουν από τη δυστυχία και το θάνατο. Όπως και εμείς και πριν και τώρα.

Πιστεύω πως αυτές τις δυο μέρες, οι φίλοι μας που θα έρθουν να μας ακούσουν με τα τραγούδια αυτά θα πάρουν ανάσες ζωής και θάρρος για να ξεπεράσουμε όλη αυτή την οδυνηρή οικονομική κατάσταση που ζούμε σήμερα. 

Γνωρίζοντας ότι ολόκληρος ο Ελληνισμός από την αρχαία εποχή μέχρι σήμερα, έχει ανατραφεί να ζει και να τρέφεται πνευματικά με τις τραγωδίες και με τις κωμωδίες. Με τα μοιρολόγια, αλλά και με τραγούδια όλων των εκφάνσεων της ζωής του, γιατί είναι αυτά που αναβλύζουν σαν μια ατελείωτη πηγή την ίδια τη ζωή, για να μείνει όρθιος. 

 

Όλοι εμείς οι άξιοι συνεργάτες μου κι εγώ τους περιμένουμε τους φίλους μας να γίνουμε μια παρέα, να τραγουδήσουμε όλοι μαζί και να ξαλαφρώσουμε από όλο αυτό το βάρος της καθημερινότητάς που κουβαλάμε.

 

Πηγή: http://www.ogdoo.gr/