ΛΑΪΚΑ

Μέσα στα στενά σου τα σοκάκια   έζησα τις πιο γλυκές στιγμές   καντάδες χίλιες νύχτες έχω κάνει   για όλες τις μποέμικες καρδιές

Όταν κοιμάται ο δυστυχής  κανείς μην τον ξυπνήσει  ξεχνάει τα πάντα ο άνθρωπος  τα μάτια του σαν κλείσει  ξεχνάει τα πάντα ο άνθρωπος  τα μάτια του σαν κλείσει

Αλλοτινές μου εποχές  αλλοτινοί μου χρόνοι  Ερωτικές μου συντροφιές  ερωτικοί μου πόνοι  Αχ και να ‘ρχόσαστε ξανά αυτά τα κρύα δειλινά

Κουράστηκα για να σε αποκτήσω   αρχόντισσά μου μάγισσα τρελή   σαν θαλασσοδαρμένος μες στο κύμα
παρηγοριά ζητούσα ο δόλιος στη ζωή

Αφού θύμα της αγάπης σαν κι εμάς είσαι κι εσύ κάτσε δίπλα μας ν’ ακούσεις και να κλάψουμε μαζί.

Το μερτικό μου απ’ τη χαρά  μου το `χουν πάρει άλλοι   γιατί είχα χέρια καθαρά   και μια καρδιά μεγάλη   

ΤΡΑΓΟΥΔΙ: ΛΑΚΗΣ ΧΑΛΚΙΑΣ  Από το Δίσκο "ΛΑΪΚΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ" ΕΜΙ 1979

Είναι κάτι βράδια που δεν ξημερώνουνε,    κάτι αναμνήσεις που καρδιές ματώνουνε.   Είναι κάτι ανθρώποι που δεν υποφέρονται,   που σε φαρμακώνουν μόνο για να χαίρονται.

Άνθρωπο που πίνει μην τον πάρεις λάθος Άνθρωπο που κλαίει μην τον πεις τρελλό έχει όπως όλοι τα προβλήματά του.

ΑΠΟ ΤΟ CD : Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΕΡΩΤΑΣ

Στην καρβουνόσκαλα αντίκρυ στο μουράγιο κλαίνε μαζί δυο ναυτικοί

Όποιος γυρίσει,  από τούτο το χαμό.  Όποιος μπορέσει,   να σωθεί και να γλιτώσει.  Να πει στους άλλους  που θα βρει και θ’ ανταμώσει.

Τόσα φαρμάκια πώς θες ν’ αντέξω,   τόσες φουρτούνες, τόσες φωτιές.  Λίγη ελπίδα, πού να γυρέψω,   δεν σε θυμάται κανείς στις συμφορές. 

Σε πλάνεψε η ντόλτσε βίτα,   αυτή που λεν ζωή γλυκιά,   και κάθε μέρα κατεβαίνεις   της κοινωνίας τα σκαλιά.