Τ΄ αδέλφια δε χωρίζουνε

ΤΑ ΑΔΕΛΦΙΑ ΔΕΝ ΧΩΡΙΖΟΥΝΕ (Λαϊκά μονοπάτια)

Απόστολου Καλδάρα - Κώστα Βίρβου

Είμαστ’ αδέλφια, μιας μάνας γέννα, 
στις φλέβες τρέχει το ίδιο αίμα.
Κι αν χώρια τώρα σαν ξένοι ζούμε, 
πάλι μια μέρα θ’ αγκαλιαστούμε.

Τ’ αδέλφια δε χωρίζουνε, 
η μοίρα το ’χει γράψει·
κι ανάμεσά τους όποιος μπει
φωτιά να τονε κάψει.

Όποιο συμφέρον κι αν μπει στη μέση, 
να μας χωρίσει δε θα μπορέσει.
Σ’ αυτό τον κόσμο όλα συμβαίνουν, 
τ’ αδέλφια όμως αδέλφια μένουν.

Τ’ αδέλφια δε χωρίζουνε, 
η μοίρα το ’χει γράψει·
κι ανάμεσά τους όποιος μπει
φωτιά να τονε κάψει.

Είμαστ’ αδέλφια, μιας μάνας γέννα, 
στις φλέβες τρέχει το ίδιο αίμα.
Μπορεί καθένας δρόμο ν’ αλλάζει, 
μια μάνα όμως μας αγκαλιάζει.

Τ’ αδέλφια δε χωρίζουνε, 
η μοίρα το ’χει γράψει·
κι ανάμεσά τους όποιος μπει
φωτιά να τονε κάψει.