ΛΑΚΗΣ ΧΑΛΚΙΑΣ

Εσείς μωρέ παιδιά κλεφτόπουλα  παιδιά της Σαμαρίνας  μωρέ παιδιά καημένα  παιδιά της Σαμαρίνας κι ας είστε λερωμένα.

Δεν ημπορώ τα μάτια μου  ψηλά να τα σηκώσω  και της καημένης μου καρδιάς  αγέρα να της δώσω  
Για ρούμπι χάνομαι για ρούμπι πεθαίνω...

Παραπονιάρικο μικρό τι σου έχουν πει για μένα και με κοιτάζεις πάντοτε με μάτια δακρυσμένα

Πληροφορίες κακές   πήρες για μένα πολλές   και πληγώσανε την καρδιά σου   αγάπη μου και κλαις.

Σαν είχες άλλο στην καρδιά  τι μ’ ήθελες εμένα  να με πληγώσεις να πονώ  ώσπου να ζω για σένα.

  Poulaki xeno           

Δεν ήταν περιβόλι και τριφύλλι, πηγάδι σκοτεινό σ’ ανηφοριά  τ’ αλφαβητάρι και το καριοφίλι  καράβι κουρσεμένο στο Νοτιά  και της αγάπης δάκρυ στο μαντήλι.

Τη ρωμιοσύνη μην την κλαις  εκεί που πάει να σκύψει  με το σουγιά στο κόκκαλο  με το λουρί στο σβέρκο  Νάτη πετιέται απο ξαρχής  κι αντριεύει και θεριεύει...

ΣΑΒΒΑΤΟ ΚΑΙ ΚΥΡΙΑΚΗ (Πικραμένη μου γενιά)  Μάριου Τόκα - Γιάννη Ρίτσου

Εγώ ήμουν τ’ αρχοντόπουλο,  εγώ ήμουν τ’ αρχοντόπουλο. Με τους πολλούς παράδες,  Φατμέ τι μου ‘κανες; Με τους πολλούς παράδες, στα Μπιτόλια μ’ έστειλες.

Είμαστ’ αδέλφια, μιας μάνας γέννα,   στις φλέβες τρέχει το ίδιο αίμα.   Κι αν χώρια τώρα σαν ξένοι ζούμε,   πάλι μια μέρα θ’ αγκαλιαστούμε.

Προικισμένος στη ζωή μου  με τη φτώχεια την σκληρή  της φτωχολογιάς τραγούδι  απ’ τα χείλη θα βγει.

Εδώ δεν έχει σύνορα  δεν έχει καλοσύνη  μπροστά πηγαίνει ο αρχηγός  και πίσω του οι σκύλοι  Τραπέζι πεντακάθαρο  λεφτά, χαρτιά και τσόχα...