ΛΑΚΗΣ ΧΑΛΚΙΑΣ

Μαλαματένια λόγια στο μαντήλι  τα βρήκα στο σεργιάνι μου προχθές  τ’ αλφαβητάρι πάνω στο τριφύλλι  σου μάθαινε το αύριο και το χθες...

Μαλαματένια λόγια στο μαντήλι τα βρήκα στο σεργιάνι μου προχθές τ’ αλφαβητάρι πάνω στο τριφύλλι σου μάθαινε το αύριο και το χθες...

Με γέλασαν μια χαραυγή της άνοιξης τ’ αηδόνια  με γέλασαν και μου `πανε, ο χάρος δε με παίρνει  Μη με παίρνεις Χάρε, μη με παίρνεις, γιατί δε με ξαναφέρνεις

Φλεβάρης χιόνια και βροχές κι εγώ να ψάχνω Πασχαλιές μες στα δικά σου χείλη να προφητεύω για καιρό ότι θα ρθεις ξανά εδώ...

Τόσα φαρμάκια πώς θες ν’ αντέξω,   τόσες φουρτούνες, τόσες φωτιές.  Λίγη ελπίδα, πού να γυρέψω,   δεν σε θυμάται κανείς στις συμφορές. 

Σε πλάνεψε η ντόλτσε βίτα,   αυτή που λεν ζωή γλυκιά,   και κάθε μέρα κατεβαίνεις   της κοινωνίας τα σκαλιά.

Άιντε βρε Αντώνη πιασ’ το μπουζούκι   δώσε χαστούκι στην απονιά.   Κι αν καταφέρεις να μπω στο κέφι    θα στο γιομίσω με καφετιά.

Τούτος ο λαός, αφέντη μου, δεν ξέρει πολλά λόγια, τούτος ο λαός, αφέντη μου, δεν ξέρει πολλά λόγια, σωπαίνει, ακούει κι όσα του λες...

Ο Ρόβας ε Ρόβα μ’ ξεκίνησε, μες την Βλαχιά να πάει, γεια στο Ρόβα μου, μες την Βλαχιά να πάει, πάπια χήνα μου, να ‘χεις το κρίμα μου. 

Στη μέση κόψανε το γλέντι   νεκρό ξαπλώσαν το λεβέντη    αχ μαύρη, μαύρη η γειτονιά   φίδια σε κάθε σου γωνιά

Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί   τις πόρτες σπάσαν οι οχτροί   κι εμείς γελούσαμε στις γειτονιές   την πρώτη μέρα

ΠΙΚΡΑΜΕΝΗ ΜΟΥ ΓΕΝΙΑ, (Πικραμένη μου γενιά)  Πρώτη εκτέλεση

 Πάρε τα χνάρια π’ άφησαν τα μαύρα δάκρυά μου   κι έλα απόψε να με βρεις εκεί στην ερημιά μου   Βήμα βήμα, δάκρυ δάκρυ, θα με βρεις σε κάποιαν άκρη 

Γιατί μου λες υπερβολές   και τη ζωή μου δυσκολεύεις   και ξαφνικά να φύγεις θες, εμείς καρδούλα μου, εμείς μανούλα μου   εμείς δεν έχουμε διαφορές.