ΛΑΚΗΣ ΧΑΛΚΙΑΣ

ΤΡΑΓΟΥΔΙ: ΛΑΚΗΣ ΧΑΛΚΙΑΣ  Από το Δίσκο "ΛΑΪΚΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ" ΕΜΙ 1979

Μας κύκλωσε καταστροφή σε κάστρο κι ακρογιάλι.  Γραμματισμένοι και σοφοί λύνουν τα μάγια και γραφή στέλνουνε στον εχθρό μεγάλη.

Είναι κάτι βράδια που δεν ξημερώνουνε,    κάτι αναμνήσεις που καρδιές ματώνουνε.   Είναι κάτι ανθρώποι που δεν υποφέρονται,   που σε φαρμακώνουν μόνο για να χαίρονται.

Άνθρωπο που πίνει μην τον πάρεις λάθος Άνθρωπο που κλαίει μην τον πεις τρελλό έχει όπως όλοι τα προβλήματά του.

 Είπες Απρίλη πως θαρθείς κοντά μου να πλαγιάσεις κι όλες τις νύχτες ξαγρυπνώ...  Lyrics: Yioryos Skourtis Musica: Yiannis Markopoulos Prima esecuzione: Viky Mosholiou & Lakis Halkias

Εργάτη γειτονόπουλο  κι αν σ’ έσφιξε η ορφάνια,  γιορτάζεις την πικρή δουλειά με νιάτα και περφάνια,  γιορτάζεις την πικρή δουλειά

Α, σαράντα πήχες δίμιτο, σαράντα πήχες δίμιτο  σου φτιάξανε μια βράκα, σου φτιάξανε μια βράκα  Α, και σειέσαι και λυγίζεσαι και σειέσαι και λυγίζεσαι...

ΑΠΟ ΤΟ CD : Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΕΡΩΤΑΣ

Πάλι μου ξίπασε τ’ αυτί γλυκιάς φωνής αγέρας.  Κι έπλασε τ’ άστρο της νυχτός και τ’ άστρο της ημέρας. Του πόνου εστρέψαν οι πηγές από το σωθικό μου, 

Η φάμπρικα δε σταματά  δουλεύει νύχτα μέρα  και πώς τον λεν το διπλανό  και τον τρελό τον Ιταλό  να τους ρωτήσω δεν μπορώ...

Κάποτε θα `ρθουν να σου πουν  πως σε πιστεύουν, σ’ αγαπούν  και πώς σε θένε  
Έχε το νου σου στο παιδί, κλείσε την πόρτα με κλειδί...

Στην καρβουνόσκαλα αντίκρυ στο μουράγιο κλαίνε μαζί δυο ναυτικοί

Κλαίνε θρηνούνε τα βουνά  Κλαίνε θρηνούν οι κάμποι   Ήρθε σκλαβιά πικρή σκλαβιά  πλάκωσε μαύρη καταχνιά   κι ο ήλιος πια δεν λάμπει

Όποιος γυρίσει,  από τούτο το χαμό.  Όποιος μπορέσει,   να σωθεί και να γλιτώσει.  Να πει στους άλλους  που θα βρει και θ’ ανταμώσει.