ΛΑΚΗΣ ΧΑΛΚΙΑΣ

Μια νύχτα που βουλιάζανε τα σπίτια μες στο χιόνι  καρδούλα μου  στον κάτω δρόμο του χωριού καρδούλα μου...

Μέσα στα στενά σου τα σοκάκια   έζησα τις πιο γλυκές στιγμές   καντάδες χίλιες νύχτες έχω κάνει   για όλες τις μποέμικες καρδιές

Όταν κοιμάται ο δυστυχής  κανείς μην τον ξυπνήσει  ξεχνάει τα πάντα ο άνθρωπος  τα μάτια του σαν κλείσει  ξεχνάει τα πάντα ο άνθρωπος  τα μάτια του σαν κλείσει

Όταν σφίγγουν το χέρι ο ήλιος είναι βέβαιος για τον κόσμο Όταν χαμογελάνε ένα μικρό χελιδόνι φεύγει μέσα απ’ τ’ άγρια γένια τους 

Αλλοτινές μου εποχές  αλλοτινοί μου χρόνοι  Ερωτικές μου συντροφιές  ερωτικοί μου πόνοι  Αχ και να ‘ρχόσαστε ξανά αυτά τα κρύα δειλινά

Απρίλη μου, Απρίλη μου ξανθέ και Μάη μυρωδάτε, καρδιά μου πώς αντέ  μου πώς, καρδιά μου πώς αντέχεις  μέσα στην τόση αγάπη και στις τόσες ομορφιές.

 Έργα και λόγια, στοχασμοί, στέκομαι και κοιτάζω,   λούλουδα μύρια, πούλουδα, που κρύβουν το χορτάρι  κι άσπρα, γαλάζια, κόκκινα, καλούν χρυσό μελίσσι.  Εκείθε με τους αδελφούς, εδώθε με τον Χάρο.

Κουράστηκα για να σε αποκτήσω   αρχόντισσά μου μάγισσα τρελή   σαν θαλασσοδαρμένος μες στο κύμα
παρηγοριά ζητούσα ο δόλιος στη ζωή

Γιάννη μου το, Γιάννη μου το, άιντε, Γιάννη μου το μαντήλι σου, έλα. Τι το ‘χεις λερωμένο βρε Γιάννη, Γιαννάκη μου,  τι το ‘χεις λερωμένο βρε παλικαράκι μου;

  Σε βρήκα για μια νύχτα μόνη και πότε θα σε ξαναβρώ...   Lyrics: Yiannis Ritsos Music: Marios Tokas First version: Lakis Halkias   Paroles: Yiannis Ritsos Musique: Marios Tokas Première Performance: Lakis Halkias     מילים: Yiannis Ritsos  lyrics מוסיקה: Marios Tokas ראשית ביצועים: Lakis Halkias   Versuri: Yiannis Ritsos  Muzică: Marios Tokas Prima de performanţă: Lakis Halkias.

Αφού θύμα της αγάπης σαν κι εμάς είσαι κι εσύ κάτσε δίπλα μας ν’ ακούσεις και να κλάψουμε μαζί.

Δε θέλω να μου δέσετε τα μάτια  τον ήλιο π’ ανατέλλει να χαρώ  κι αν κάνετε τα στήθια μου κομμάτια  εσείς πεθαίνετε κι όχι εγώ.

Το μερτικό μου απ’ τη χαρά  μου το `χουν πάρει άλλοι   γιατί είχα χέρια καθαρά   και μια καρδιά μεγάλη   

  Και βλέπω πέρα τα παιδιά και τες αντρογυναίκες  γύρου στη φλόγα π’ άναψαν και θλιβερά τη θρέψαν...

   Lyrics: Dionysios Solomos Musica: Yiannis Markopoulos Prima esecuzione: Lakis Halkias

ΤΡΑΓΟΥΔΙ: ΛΑΚΗΣ ΧΑΛΚΙΑΣ  Από το Δίσκο "ΛΑΪΚΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ" ΕΜΙ 1979

Μας κύκλωσε καταστροφή σε κάστρο κι ακρογιάλι.  Γραμματισμένοι και σοφοί λύνουν τα μάγια και γραφή στέλνουνε στον εχθρό μεγάλη.

Είναι κάτι βράδια που δεν ξημερώνουνε,    κάτι αναμνήσεις που καρδιές ματώνουνε.   Είναι κάτι ανθρώποι που δεν υποφέρονται,   που σε φαρμακώνουν μόνο για να χαίρονται.

Άνθρωπο που πίνει μην τον πάρεις λάθος Άνθρωπο που κλαίει μην τον πεις τρελλό έχει όπως όλοι τα προβλήματά του.

 Είπες Απρίλη πως θαρθείς κοντά μου να πλαγιάσεις κι όλες τις νύχτες ξαγρυπνώ...  Lyrics: Yioryos Skourtis Musica: Yiannis Markopoulos Prima esecuzione: Viky Mosholiou & Lakis Halkias

Εργάτη γειτονόπουλο  κι αν σ’ έσφιξε η ορφάνια,  γιορτάζεις την πικρή δουλειά με νιάτα και περφάνια,  γιορτάζεις την πικρή δουλειά

Α, σαράντα πήχες δίμιτο, σαράντα πήχες δίμιτο  σου φτιάξανε μια βράκα, σου φτιάξανε μια βράκα  Α, και σειέσαι και λυγίζεσαι και σειέσαι και λυγίζεσαι...

ΑΠΟ ΤΟ CD : Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΕΡΩΤΑΣ

Πάλι μου ξίπασε τ’ αυτί γλυκιάς φωνής αγέρας.  Κι έπλασε τ’ άστρο της νυχτός και τ’ άστρο της ημέρας. Του πόνου εστρέψαν οι πηγές από το σωθικό μου, 

Η φάμπρικα δε σταματά  δουλεύει νύχτα μέρα  και πώς τον λεν το διπλανό  και τον τρελό τον Ιταλό  να τους ρωτήσω δεν μπορώ...

Κάποτε θα `ρθουν να σου πουν  πως σε πιστεύουν, σ’ αγαπούν  και πώς σε θένε  
Έχε το νου σου στο παιδί, κλείσε την πόρτα με κλειδί...

Στην καρβουνόσκαλα αντίκρυ στο μουράγιο κλαίνε μαζί δυο ναυτικοί

Κλαίνε θρηνούνε τα βουνά  Κλαίνε θρηνούν οι κάμποι   Ήρθε σκλαβιά πικρή σκλαβιά  πλάκωσε μαύρη καταχνιά   κι ο ήλιος πια δεν λάμπει

Όποιος γυρίσει,  από τούτο το χαμό.  Όποιος μπορέσει,   να σωθεί και να γλιτώσει.  Να πει στους άλλους  που θα βρει και θ’ ανταμώσει.

Μάτια σαν και τα δικά σου δεν υπάρχουν στο ντουνιά κι όποιος τα γλυκοφιλήσει χάρο δε φοβάται πια

Μαλαματένια λόγια στο μαντήλι  τα βρήκα στο σεργιάνι μου προχθές  τ’ αλφαβητάρι πάνω στο τριφύλλι  σου μάθαινε το αύριο και το χθες...

Μαλαματένια λόγια στο μαντήλι τα βρήκα στο σεργιάνι μου προχθές τ’ αλφαβητάρι πάνω στο τριφύλλι σου μάθαινε το αύριο και το χθες...

Με γέλασαν μια χαραυγή της άνοιξης τ’ αηδόνια  με γέλασαν και μου `πανε, ο χάρος δε με παίρνει  Μη με παίρνεις Χάρε, μη με παίρνεις, γιατί δε με ξαναφέρνεις

Φλεβάρης χιόνια και βροχές κι εγώ να ψάχνω Πασχαλιές μες στα δικά σου χείλη να προφητεύω για καιρό ότι θα ρθεις ξανά εδώ...

Τόσα φαρμάκια πώς θες ν’ αντέξω,   τόσες φουρτούνες, τόσες φωτιές.  Λίγη ελπίδα, πού να γυρέψω,   δεν σε θυμάται κανείς στις συμφορές. 

Σε πλάνεψε η ντόλτσε βίτα,   αυτή που λεν ζωή γλυκιά,   και κάθε μέρα κατεβαίνεις   της κοινωνίας τα σκαλιά.

Άιντε βρε Αντώνη πιασ’ το μπουζούκι   δώσε χαστούκι στην απονιά.   Κι αν καταφέρεις να μπω στο κέφι    θα στο γιομίσω με καφετιά.

Τούτος ο λαός, αφέντη μου, δεν ξέρει πολλά λόγια, τούτος ο λαός, αφέντη μου, δεν ξέρει πολλά λόγια, σωπαίνει, ακούει κι όσα του λες...

Ο Ρόβας ε Ρόβα μ’ ξεκίνησε, μες την Βλαχιά να πάει, γεια στο Ρόβα μου, μες την Βλαχιά να πάει, πάπια χήνα μου, να ‘χεις το κρίμα μου. 

Στη μέση κόψανε το γλέντι   νεκρό ξαπλώσαν το λεβέντη    αχ μαύρη, μαύρη η γειτονιά   φίδια σε κάθε σου γωνιά

Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί   τις πόρτες σπάσαν οι οχτροί   κι εμείς γελούσαμε στις γειτονιές   την πρώτη μέρα

ΠΙΚΡΑΜΕΝΗ ΜΟΥ ΓΕΝΙΑ, (Πικραμένη μου γενιά)  Πρώτη εκτέλεση

 Πάρε τα χνάρια π’ άφησαν τα μαύρα δάκρυά μου   κι έλα απόψε να με βρεις εκεί στην ερημιά μου   Βήμα βήμα, δάκρυ δάκρυ, θα με βρεις σε κάποιαν άκρη 

Γιατί μου λες υπερβολές   και τη ζωή μου δυσκολεύεις   και ξαφνικά να φύγεις θες, εμείς καρδούλα μου, εμείς μανούλα μου   εμείς δεν έχουμε διαφορές.

Εσείς μωρέ παιδιά κλεφτόπουλα, παιδιά της Σαμαρίνας, μωρέ παιδιά καημένα, παιδιά της Σαμαρίνας. κι ας είστε λερωμένα.

Εσείς μωρέ παιδιά κλεφτόπουλα  παιδιά της Σαμαρίνας  μωρέ παιδιά καημένα  παιδιά της Σαμαρίνας κι ας είστε λερωμένα.

Δεν ημπορώ τα μάτια μου  ψηλά να τα σηκώσω  και της καημένης μου καρδιάς  αγέρα να της δώσω  
Για ρούμπι χάνομαι για ρούμπι πεθαίνω...

Παραπονιάρικο μικρό τι σου έχουν πει για μένα και με κοιτάζεις πάντοτε με μάτια δακρυσμένα

Πληροφορίες κακές   πήρες για μένα πολλές   και πληγώσανε την καρδιά σου   αγάπη μου και κλαις.

Σαν είχες άλλο στην καρδιά  τι μ’ ήθελες εμένα  να με πληγώσεις να πονώ  ώσπου να ζω για σένα.

  Poulaki xeno           

Δεν ήταν περιβόλι και τριφύλλι, πηγάδι σκοτεινό σ’ ανηφοριά  τ’ αλφαβητάρι και το καριοφίλι  καράβι κουρσεμένο στο Νοτιά  και της αγάπης δάκρυ στο μαντήλι.

Τη ρωμιοσύνη μην την κλαις  εκεί που πάει να σκύψει  με το σουγιά στο κόκκαλο  με το λουρί στο σβέρκο  Νάτη πετιέται απο ξαρχής  κι αντριεύει και θεριεύει...

ΣΑΒΒΑΤΟ ΚΑΙ ΚΥΡΙΑΚΗ (Πικραμένη μου γενιά)  Μάριου Τόκα - Γιάννη Ρίτσου

Εγώ ήμουν τ’ αρχοντόπουλο,  εγώ ήμουν τ’ αρχοντόπουλο. Με τους πολλούς παράδες,  Φατμέ τι μου ‘κανες; Με τους πολλούς παράδες, στα Μπιτόλια μ’ έστειλες.

Είμαστ’ αδέλφια, μιας μάνας γέννα,   στις φλέβες τρέχει το ίδιο αίμα.   Κι αν χώρια τώρα σαν ξένοι ζούμε,   πάλι μια μέρα θ’ αγκαλιαστούμε.

Προικισμένος στη ζωή μου  με τη φτώχεια την σκληρή  της φτωχολογιάς τραγούδι  απ’ τα χείλη θα βγει.

Εδώ δεν έχει σύνορα  δεν έχει καλοσύνη  μπροστά πηγαίνει ο αρχηγός  και πίσω του οι σκύλοι  Τραπέζι πεντακάθαρο  λεφτά, χαρτιά και τσόχα...

Μαλαματένια λόγια στο μαντήλι  τα βρήκα στο σεργιάνι μου προχθές  τ’ αλφαβητάρι πάνω στο τριφύλλι  σου μάθαινε το αύριο και το χθες...

Αχ δε στο `πα χαλασιά μου  στο μύλο να μην πας χαλασιά μου  να μη σε κόψει η ρόδα  και γίνω εγώ φονιάς χαλασιά μου  και γίνω εγώ φονιάς.

Δουλεύω πρεσαδόρος   μιλώ στη μηχανή   χωρίς υπερωρίες   δε βγαίνω στη ζωή   

Ως πότε παλληκάρια, θα ζούμε στα στενά,  μονάχοι σαν λιοντάρια, στες ράχες στα βουνά; Κάλλιο είναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή,  παρά σαράντα χρόνους, σκλαβιά και φυλακή.

Ως πότε παλληκάρια, θα ζούμε στα στενά, μονάχοι σαν λιοντάρια, στες ράχες στα βουνά;

ΜΟΥΣΙΚΗ : ΒΑΚΗΣ ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ ΠΟΙΗΣΗ : ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΟΥ ΠΟΙΗΤΗ SAMIH ALKASEM

   Εδώ στην ξένη χώρα, αχ τι στεναχώρια, Κάθε βράδυ στον σταθμό...   Musica: Yiannis Markopoulos Prima esecuzione: Lakis Halkias

Εμείς είμαστε το αίμα εμείς είμαστε η φωτιά Εμείς είμαστε οι εργάτες χτίζουμε εμείς τη λευτεριά   Εμείς είμαστε το αίμα εμείς είμαστε η φωτιά ...

Εν Χορώ: Λάκης Χαλκιάς- Η Ήπειρος των Χαλκιάδων.

Συναυλία προς τιμή του Γιάννη Μαρκόπουλου

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΓΙΑΝ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ Β'1 Μέρος: Επιλογές από έργα του συνθέτη

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΓΙΑΝ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ Β'2 Μέρος: Επιλογές από έργα του συνθέτη